What do you feel?

Tatlong araw na akong nahihirapan. Hindi ko alam kung bakit. Joke. Alam ko pero parang ayaw kong sabihin. Haha.

ok. Kinakabahan talaga ako. Bakit kaya ngayon kapag nakikita ko siya eh kinakabahan na ako? Dati anman hindi. Hay. Kapag naiisip ko rin siya kinakabahan ako. Ano ba ito?

Tatlong araw na rin akong nagiging nostalgic. May taong na-mimiss ba. Haha. Nakakinis. Hindi ko na naman alam ang gagawin ko. Sobrang EWAN. Ang laking EWAN.

Hindi ko alam kung ano ba. I mean kung bakit nahihirapan ako. Hay. Buhay nga naman pero wala tayong magagawa. Kailangan sumunod sa agos ng buhay at magpatuloy kahit na mahirap. Kailngang gumalaw at huwag tumigil. Basta. Hindi ako bibitaw at patuloy sa pag-pray. Yun lang yun. Sabi nga ng dati kong teacher:

Pray incessantly.

Oh...ano ang incessantly. Haha. Natanong sa akin yan nung 4th year ako at dahil hindi ako nakikinig hindi ko nasagot. Ang tamang sagot ay:

continuously

Haha. Adik kasi eh. Nakikipag-kwentuhan sa mga kung ano-anong bagay sa bestfriend ko. Haha. Yan tuloy natawag. Hay. Kakamiss na naman. Haha.

O basta yun ha. Kahit na medyo napapagod ka, kailangan wag kang tumigil. Kung gusto mo siya talaga, ayun..magdusa ka. Haha. Joke lang. Masaya ka naman kahit papaano eh kaya patience lang. Hay. Basta...Hmmmm..hwaiting!!!!(hay nabura nag korean fonts ko..bad trip..Huhu)

Smile na lang lagi!!!