Ito ay mga litrato ng aking Journal. Journal na ginawa ko para maisulat ang lahat ng nangyari sa buhay ko dahil sa Pizza. ang araw ng page na iyan ay kahapon, August 28, 2008, Thursday, 6:34am. Araw kung saan nakakita ako ng rainbow at araw na pinasaya ako ni Yontyn.
Kagabi dahil naiinis ako at hindi ako pwedeng maging ewan ay umiyak na lang ako. Pinipilit ko kasing magbago na kaya binubura ko na yung dating ako na kapag galit ay nagdadabog kaya umiyak na lang ako sa kwarto at nakinig ng rock music hanggang maubos ang battery at kusang namatay ung pinakikinggan ko. Nakatulog di ako at paggising ko kaninang umaga ay maga ang mata ko.
Nang pumasok ako sa school ay namamaga ang mata ko kaya sabi nila mukha daw akong KOREAN. Tawa naman ako kasi nung high school ako yun din yung sinasabi sa akin ng mga classmates ko..(sana lagi na lang maga mata ko..^^).
Habang nag-eexam ako eh nahihirapan ako kasi medyo di ako sanay ng namamaga ang mata at nagbabasa. Pero success pa rin.
P.E. namin ng umiyak na naman ako. Nagalit kasi ang classmate ko sa akin dahil sa sharpener ko. Nawala nila ung sharpener ko kahapon at medyo napasigaw ako pero di naman ako galit kaya lang talaga eh sila na nga ung pinaheram at nakawala nung sharpener ko eh sila pa yung magagalit. Naiyak ako kasi hindi nga ako pwedeng magsalita ng masakit at hindi ako pwedeng magdabog kasi nga pinipilit kong maging mabait kaya ayun ako lang ang nag-suffer ako yung umiyak at ako ang sinisi pero di ako lumaban kasi ayokong makasakit kapag nagsalita ako. Minsan kasi di ko anmamalayan na masakit na yung nasasabi ko. Minsan pero kadalasan noon. Nung High School pa ako kaya ngayon binabago ko.
Naiyak din ako kasi sa test paper kanina. Di pa talaga ako kilala nung mga classmate ko sa college. Ang problema nila ay hindi raw ako nakikisama dahil ipinasa ko kaagad ang test paper ko pagkatapos ko mag-exam. Wala namang masama sa ginawa ko kasi sanay na ako. Nung high school kasi ako eh ganun kami kaya ayun. Ano naman kung ipapasa mo kaagad? Mayabang ka na ba nun? Di ko naman intensyon un ah. Ayoko ngang maging mayabang kaya ako pa ung nagbabago para sa kanila kasi palagi na lang ako yung sumasagot sa teacher, sa quizzes pero bakit naman ung test paper pa ang sinita nila. Hay ewan ko sa kanila basta ako mag-aaral mabuti.
Sobrang maga ang mata ko ngayon. Dumoble pa kesa klaninang umaga dahil lang sa knaila. Hindi na ako masaya sa nangyayari sa akin pero alam ko tutulungan ako. Just Pray!!!
Lahat naman tayo nagkakamali at nagakakasala ng hindi sinasadya kaya sana ma-gets nyo ko. Pabayaan nyo akong ganito kasi kayo di ko pinapansin ang mali nyo kaya wag nyo kong husgahan. Masama ang manghusga. Pero nakapaghusga din naman ako at isang beses lang yun pero di ko na ulit ginawa sa inyo kasi alam kong mali at sobrang iyak ako nun dahil naalala ko ang sabi sa Bible na, Don't Judge others, diba nagkamali ako kaya sorry at alam kong pinatawad na ako sa ginawa ko kaya sana wag na kayong maghanap pa ng mga kakampi nyo para magalit sa akin kasi pinagsisihan ko na yun at nagbabago na ako ngayon kaya please Stop.
Sa;amat at naibuhos ko dito ang sama ng loob ko. Ngayon...SIMLE ka na!!..Pilitin mo kahit mahirap..ready..1, 2, 3,.....SMILE!!^^
Grabeh, mid-term exam na namin bukas at sobrang nagreview ako (sa panaginip). Math, Filipino at P.E> ang exam bukas at Math at Filipino pa lang ang narereview ko. Nakakatamad kasi magreview lalo na kapag masakit ang ulo at puso mo.
Ang ganda ng araw ko kanina dahil akala ko magluluto kami ngayon ng pasta. Sobrang ang saya ko kasi bibigyan ko siya ng pasta at sasarapan ko talaga ang luto para sa kanya pero lahat nagbago dahil sa hindi dumating yung prof. namin. Bad trip.
Ang cute ng langit kaninang umaga. Mga 7:30am un ng lumabas ako sa classroom dahil walang prof. at nandun din ung mga classmates ko. Tinignan ko ang langit sa sobrang blue nito, walang clouds ang ganda talaga at maya-maya eh bigla namang nagkaroon ng clouds. Tapos sabi ko sana wag umulan sa hapon pero umulan at umuulan ngayon. Bad trip.
Nagkaroon kami ng drawing class buti na lang at dala ko ang aking mahiwagang pencil case(ang tanda na pero may pencil case pa rin haha). Wala akong dalang ruler at oslo paper pero buti na lang at mababait ang taga kabilang section at pinahiram ako. Maya-maya nangheram ng sharpener ang classmate ko. Ung sharpener ko ay mamahalin kasi may tatak yun at ang tatak ay Standars. Basta ung nasa commercial at talagang pinagipunan ko iyon. Ang ganda niya tumasa sibrang ganda talaga. Hiniram nga siya nung classmate ko at ignorante ata at ng tinapon ang mga tasa eh pati ung shrapener ay nasama. Napasigaw ako kasi ang mahal nun tapos tinapon nila sa labas ng bintana at ayun nalaglag sa kabilang bakod. Bad trip.
Pero kahit naging bad trip ang iba sa araw na ito ay masaya pa rin ako( i mean pinipilit lang). Nagpapakasaya paar di mukhang malungkot..SMILE ALWAYS!!!..even if u are sad
Ilan lang ito sa laging pumapasok sa isip ko kapag naalala ko siya( pano ba yun eh palagi ko siyang naalala ^^).
<@^^@>: Ui psst.
<@^^@>: Ano ba napapansin mo sa kanya?
<@^^@>: Sabi ko pwede bang magtanong kung ano ang napapan-(stop!)
<@^^@>: Alam mo pala eh.
<@^^@>: Ay hindi! sagutin mo na...
Naalala ko pa, 3 years ago yan ang binigay kong topic sa debate namin at napili naman. Kadalasang sagot ng mga classmate ko ay yung pipiliin daw nila ay yung taong may gusto sa kanila kasi matututunan daw nila itong mahalin. Talaga ba? Ako kasi ang sagot ko ay yung taong gusto ko kahit hindi nya ako gusto kasi mas masaya ako0 ng ganun at malay mo one day bigla kang mag ka chance. Ang lagi ko kasing ginagawa ay yung maghintay at habang naghihintay ako ay iniisip ko na mabibigyan din akio ng chance.
Actually ang kabuuang question dyan ay eto:
Wala akong magawa ngayon. Naubusan na ata ako ng maireresearch. Ang boring.
OL ako sa friendster, ym, blogger at photobucket accounts ko at nag-uupload ng pics dun sa photobucket; nag-e-encode ng pumapasok sa isip ko sa blogger; nagtitingin ng nawawalang tao sa friendster at naghihintay sa isang tao sa ym.
Sobrang boring gusto ko manood ng movie pero wala na kasi akong makitang maganda at siguro kasi kaunti lang ang oras ko ngayon.
Kaniang umaga ay nag-celebrate ang school ko ng Buwan ng Wika. Isang linggo ang nakaraan at sumali ako sa Dagliang Talumpati. Ewan ko ba kung ano ang pumasok sa isip ko at sumali ako doon. Ah alam ko na may dagdag na grade kasi kapag sumali ka sa mga contest. Kasali din ako sa cooking contest kanina at good news no. 1 ang group ko. Pero balik tayo sa pagiging ewan.
Ang dagliang talumpati ay talumpati na kung saan bubunot ka ng mga paksa at bibigyan ka ng tamang oras para mag-isip kung ano ang sasabihin mo. Daglian ibig sabihin hindi pinaghahandaan.
Nakakatawa lang kasi nung nasa stgae na ako eh bumunot ako ng topic at ang paksang nabunot ko ay tema ng Buwan ng Wika. (Nakalimutan ko na eh haha kaya di ko na masulat dito.) Hmm binigyan ako ng isang minuto para maghanda at ewan tulala lang ako at parang walang pakialam(wala nga). Tapos nung magsasalita na ako eh paulit-ulit ang nasabi ko at masaya na ako kasi kahit papaano ay nakapagsalita ako ngunit tumigil ako kasi di ko an alm sinasabi ko. Bahala na. Ang kinalabasan naging ewan ako pero may grade naman haha. Aus. Ewan Ewan at ewan....wahaha...nice experience diba?..
Naalala ko tuloy nung pumunta ako sa SM North Edsa at nasa jeep ako, may batang sasakay ng jeep ang humawak sa tuhod ko at natuwa ako kasi hindi ko aakalaing para lang makasakay siya ay aalalayan siya ng tuhod ko. Tumingin sa akin yung bata at ngumiti at nginitian ko naman siya.
Isa pang nakakatuwa sa simpleng paghawak ng mga tao ay yung mga baby. Nakakatuwa kasi yung baby 
May nabasa nga ko na simpleng touch mo lang sa baby ay magiging masaya na sila. Simpleng touch mo lang sa malungkot na tao at kaunting salita ay mapapagaan mo na ang damdamin nilang nahihirapan. Simpleng touch mo lang sa taong gusto mo ay buong buo na ang araw mo. Simpleng touch mo lang sa mga kaibigan mo ay para ka na ring nakikipagusap sa kanila.
Ang saya lang isipin na yung mga simpleng hawak ng tao ay nakakapagpasaya ng damdamin kahit minsan eh medyo malungkot din. Nakakatuwa lang talaga na maraming hindi mo kakilala ang humawahak sa iyo at mas nakakatuwa kung itong paghawak nila ay nakakatulong. Basta ang saya talaga nung mga simpleng bagay na iyon kahit kakilala mo pa o hindi basta nakakatulong.
A very sad movie. Kakatapos ko lang manood ng movie. Japanese siya at hindi korean kasi wala ng magandang korean movie. Napanood ko na yata lahat. Ayoko kasi ng movie na madugo at patayan kaya mga sad movies or comedy na lang pero korean at japanese.
Nakakalungkot itong movi na ito. Namatay siya dahil sa sakit niya pero kahit matindi iyong kanyang sakit ay hindi siya sumuko. Nakakalungkot pero puno ng inspiration.
Naalala ko rin dito sa movie na ito yung reason kung bakit ako nagsusulat or encode ng mga thoughts ko dito sa blog ko. Ang pinaka-main reason ay dahil minsan di ako makasulat sa papel kaya sa computer ko na lang nilalagay. Kahit na walang nagbabasa nito ay masaya na ako kasi nailalagay ko iyong masasaya, malungkot or kahit na anong nangyari sa akin. Nailalagay ko rin dito iyong mga natutunan ko sa buhay.
Sobrang ganda ng moie na ito. Panoorin niyo sa crunhyroll. Hay sige mag-aaral na ako out na ako dito.
Inantay ko siya sa ym kanina pa ako pero mukhang di ko na siya maabutan kasi kanina pa itong computer. Hay miss ko na siya pero kailangan magtiis at magintay. As usual at ang line ko, "sana may inaantay talaga ako". aniniwala ako katulad nung araw na inantay kita alam ko someday may magandang mangyayari.
Hay wala akong maisip na magandang title kasi tungkol lang naman itong article ko sa nangyari kaninang umaga.
Wala iyong mga ibang profesor kanina dahil may interview sila sa isang TV Program dito sa Pilipinas pero as usual may pasok pa rin at 4 hours lang ang subject namin. Nakakatuwa kasi garnishing iyung lesseon at excited na akong manghiwa ng mga gulay at prutas sa darating na Huwebes.
Ang hirap mag-Tagalog. Hmmmm minsan mga makapaglagay ng English dito sa blog ko ulit.
Ah! Isa pang magandang nangyari knaina ay iyong nagreply sa akin ang aking haha. Nagreply siya at iyon ang dahilan kung bakit ako sinipag magreview ng Statistics kasi habang nag-aaral ako kanina dahil wala pa ngang prof. eh nagreply siya at sa sobrang tuwa ko eh ginanahan akong magreview.
Ayun maayos naman ang Statistics lesson namin kasi nga nagreveiw ako kahit na isang oras lang kami mi-neeting nung prof. dun.
Hay sige manonood muna ako ng korean movie. Matagal na akong di nakakanood eh. Sobrang busy kasi sa review at na-mi-miss ko na iyon. Haha.
Grabeh, kauuwi ko lang galing ng Ortigas. Simula 8:00 ng umaga hanggang 12:00 ng tanghali ay paikot-ikot at palakad-lakad kami sa may Ortigas. Nalibot na ata namin ang lahat ng hotel doon.
Sobrang init at nadagdagan pa ito dahil sa aming mga suot. Formal na formal. Naka-slocks, polo, blouse na formal at ayun haha naka-heels. Kamusta naman? Nilakad namin ang Edsa Shangrila Hotel hanggang Richmonde Hotel papuntang Landen Suites(Switzerland na hotel, international ba...di ko matandaan kung landen eh basta next time i-e-edit ko ito ilalagay ko rin pics namin) at ang huling hotel ay ung Holiday Inn.
Napakasungit ng staff sa Edsa Shangrila Hotel dahil 6 kaming nagpunta at ako lang ang pinapasok. Mabait naman ung sa may information pero yung dun talaga sa may west area na mga doorman eh ang sungit. Nung nasa may HR department na kami ng hotel eh mabait naman ung mga staffs ng security. Kahit na di kami pinapasok eh aus lng kasi may pictures naman kami.
Sa may Richmonde Hotel naman, ay napakaganda ng entrance nila. Ung sa may lobby at ang bait nung mga receptionist pati narin ung doorman. Pinayagan kaming kumuha ng mga pictures.
Ung sa may Landen Suites, ang bango. Pagpasok namin ay mayroong ewan doon. Ung tumutunog pagpumapasok ka ung sa mga airports tapos ay kakapkapan ka ng mga doorman. Ayus lang din doon. Bawal nga lang kumuha ng pictures pero as usual stolen shots haha.
Ang Holiday Inn lang ang di namin napasok pero meron kaming "brochures". Brochures daw at hindi flyers sabi nung taga-UP Baguio na bellman. Kahit na di kami pinapasok eh nakakuha pa rin kami ng litrato sa may entrance ng hotel.
Nga pala di ko pa nasasabi kung para saan yung hotel trip namin. Itong hotel trip namin ay project sa aming school. Dapat kaming mag-interview ng mga front desk staffs pero hindi nga pwede iyon dahil sa may HR Department ka dapat mag-interview.
Nakakatuwa naman dahil marami kaming guards na naka-ngitian at maraming tao kaming nakilala. Nakakalungkot mang isipin na iyong ibang mga tao na hindi naman mataas ang posisyon ay siya pa ang nagiging masungit at iyong mga superiors naman ay mababait.
Isa lang ang natutunan ko sa aming trip at ito ay dapat magdala ka ng letter of request para makapasok ka sa hotel. haha
German phrases and sentences itong sasabihin ko. Tungkol sa aking Liebe. Haha. Sana lang may transalator ka para ma-getz mo.
Ha? Sino tamad? Ako?
Hmmm..Umuulan ngayon at ang lamig. May rereviewhin pa ako sa Statistics. Nakakainis kasi iba pala itong napasok ko. Kailangan ko magkabisa ng 3 chapters ng libro everyday para sa laban namin sa Provincial. Nakasali kasi ako sa Math Quiz Bee at ilalaban kami sa Provincial District. Grabeh. Sobrang nakaka-ewan itong subject na 'to.
Ayon nga sa nabasa ko ang statistics daw ay hate ng mga tao dahil Statistics needs understanding and it is art. Why? Art daw ang statistics dahil kailangan mong ma-analyze ung mga pasikot-sikot nito. Katuylad na lang ng mean. Kelan ito dapat gamitin at basta ayun. Art nga siya kasiparang abstract drawing. Mahirap maintindihan ung picture pero pagnag-focus ka ay malalaman mo ang sagot.
Gets ba?..Hirap i-explain eh.
Isa pa. Ang Statistics daw ay mayroong 3 meanings. Plural, Singular at in short. Ung plural meaning nya ay ito. Statistics are numerical figures which are systematically composed and analyzed. Ung singular naman ay Statistics is scientific discipline considering the concept theory and method of processing numerical information in one's making of decision in facing uncertainty. At ung in short na meaning ay Statistics are quantities created by numerical information.
Ayun at nakaka-2 pages pa lang ako. Ang hirap kasi. Bakit? Kasi nga kailangan basahin mo and at the same time ay naiintindihan mo. Nakakapagod naman itong ginagawa ko at computer na lang ang pahinga ko. Hay sana magbunga itong ginagawa ko.
Salamat pa rin kay God kasi binibigyan niya ako ng lakas at sipag at patience sa pag-aaral. Alam ko kaya ako nakasali dito kasi may purpose siya sa akin at gagawin ko ang lahat dahil para sa kanya ito.
Haha. Baka medyo di muna ako makapag-internet masyado dahil nga sa Statistics. Hmmm may contest pa akong sinalihan. Dagliang Talumpati at cooking contest. Sana manalo ako. hay. Good Luck.
This is a site that will help the people or countries that experiences hunger.
I hope you will all visit this and try to answer at least 1 question for the people. I had read this in Reader's Digest few months ago but I just accidentally opened it when I am finding a vocabulary word for my title.
I am happy that I saw this site and I really hope every one will cooperate. Thank You and Thanks also to the webmaster of that site.
Vocabulary Words. Marami akong nakabisa nito noong nasa high school pa ako. Pano ba anamn ang exam mo sa English 1-30 puro vocabulary words. Pero aus lang kasi enjoy naman.
Gustong-gusto ko ung libro na Thirty Days to a More Vocabulary Words. Pangarap ko magkaroon nung libro na iyon pero di ko mabili-bili. Wala kasi akong makita. Bad Trip.
Di Bale. Hmmm. Basta gusto kong matutunan o matandaan ang mga vocabulary words. Eto lang ang ilan sa natatandaan ko.
Hmmm..pangarap ko talaga ang magkaroon ng magandang camera kasi naman ung digicam na gamit ko ayun iba na ang color pag nagpi-picture. Color green ka kapag gabi. Hanep diba?
Ako ung tao na gustong kuhaan lahat ng nakikita kong maganda. Minsan kahit di rin kagandahan basta magustuhan ng mata ko.
Mabilis kasi ako makakita ng kung ano-ano. Katulad na lang ng ulap. Minsan kung ano-ano ang na-fo-form ko at itinuturo ko sa mga classmates ko. Sasabihin naman nila sa akin na 'ay oo nga no' o kaya ay 'a ang ganda ah'. Yung mga ganoon kong nakikita eh ang sarap kuhaan ng litrato. Para ba may ilalagay ka sa friendster mo.
Isa pa. Ang pangarap ko rin eh ung mga litratong nakikita ko ay mailagay ko sa blog ko. Dito. Ang unang plano ko kasi sa blog ko ay magi itong Photo Blog pero since wala akong magandang camera ay ang ginagamit ko na lang eh ung mga magagandang litrato sa photobucket. Astigin din kasi ung mga pictures doon.
Basta pangarap ko sa buhay ang magkaroon ng magandang camrea at kumuha ng magagadang memories na mailalagay ko dito sa blog ko.
Note: Malapit na birthday ko. Sino gusto mag-regalo.Haha. Parinig lang. Haha. Hindi..Joke ko lang iyun!! Pero malapit na nga birthday ko.
to put her name in) asking him to not leave. If her plea worked or not is a mystery, but somehow he did not leave. But Tenma's days near her beloved seem to be numbered as he apparently was allowed to stay for another year only, and by now this year is almost entirely gone.
